yazabilsem

tutabilsem güneşi parmaklarımla
dağların arkasından batarken
aydınlığa öyle çok ihtiyacım var ki
içim dışım karanlık..

bir yazabilsem düşündüklerimi
hayallerimin zehrini boşaltacağım
boşalmaya öyle çok ihtiyacım var ki
içim dışım dopdolu..

bir gidebilsem prangaları mı çıkarıp
denizlerin üstünde koşacağım
maviliğe öyle çok ihtiyacım var ki
içim dışım kıpkırmızı..

öfke bulaşmış her yanıma
arınmıyor insanlığımın kiri
sevgiye öyle çok ihtiyacım var ki
içim dışım nefret..

ölürken savaş çocukları
gözlerinde masum kalan
o saflığa öyle çok ihtiyacım var ki
içim dışım yalan..

Ali SÖNMEZ