6 Nisan 2012 Cuma

karşılıksız seviyorum hayatı




Ne arına bildim bulutlarından ruhumun
ne de yağmuru dindi yüreğimin
ucuz sevdalara düştüm güz günleri
aklımda yanlış kalmış hayat
tanımıyorum sokakları, caddeleri
neye özlem duysam biraz eksik
dilimde şiir gibi avazım
oysa ondan değil usanmışlıgım
içinizde bir yerlerde sakladığınız
..ve hatta tutsak ettiğiniz
özgürlüğümün dizginlerini bıraksanız
şüphem yok, koşacağım..
ya çok acemiyim, ya da dar geliyor dünya
buna rağmen,
karşılıksız seviyorum hayatı..

şimdi deniyor ki!
bu bahar akşamının tozu dumanı içinde
bir de, zamanın son mumları yanarken
yıldızların altında ne işin var?
oysa ben,
hiç bulutsuz mavilik görmedim ki!
en çok sevdiğim ilk akşamın tuvalindeki
denize batan renkleri oldu..
Uyanıkken düşleri yaşadım, uyurken gerçekleri
Aykırı duyguların esintisinde
şiir gibi düşündüm hayatı
her şeyimi verdim pervasızca, bir hariç
miras kalan beyaz atım..

buna rağmen karşılıksız sevdim hayatı..

kanatlarım olsa uçacağım
sorgu sual soracağım eriştiğim yerlere
zamanın zimmetine geçen
onca hakkımı arayacağım..
diyeceğim ki!
-ben istediğim gibi yaşayamayacaksam,
bu hayatı neden verdin-
Ben istemedim ki!

ondan değil,
ben bile bilmiyorum şüphelerin adaletini
sahte mutluluklar yaratmaya becerim yok.
içimdeki yanık kokusu bu bedenimi saran
aslında umurumda değil yeşil
kuşlar bile sesini yükseltirken bu gürültüde
benim kilitlenmiş kalmış feryadım..
gördüklerime inanmıyorum, sahte
sırılsıklamım, kaskatı
buna rağmen
karşılıksız seviyorum hayatı...

Ali SÖNMEZ





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder